The Manifestation of Mythical Time and Place in Musical Rituals of Kurdistan’s Khaniqas

Document Type : Research Paper

Authors

1 Department of Music, Faculty of Art & Architecture, University of Guilan, Rasht, Iran.

2 Department of Music, Faculty of Art and Architecture, University of Guilan

10.22059/ijar.2024.376424.459872

Abstract

Purpose-The main purpose of the essay is to study the symbolic role of time and place in Qaderi and Naqshbandi Tariqats. They are from several Islamic mystical approaches that could maintain their continuity in Kurdistan to the current time. Using music in holding the ceremonies and collective sema and dhikr are their main characteristics. The coincidence of these elements causes spiritual changes in some of the morids which is called Jazbe. Even though jazbe is short and it does not take longer than half an hour, it is accompanied by continuous screams of the morids and their movements of the head and upper body. Using Daf, Tas, Dou-Tapla, and Shimshal in khaniqas accompanied by a collection of intellectual, believable, and historic actions. So it seems necessary to study the popular musical instruments in them which include those musical instruments that were previously used in Kurdistan. To do that the essay first focused on the identification of the musical instruments and the categorization of their hidden meanings in different rituals. Using musical instruments in holding some of the ceremonies, the special form of sema and group dhikr and their combination with special time positions, presented the essay with the question of what meanings the use of these instruments and different temporal and spatial adumbration have in tariqats and what are they referring to? This essay is going to show how an Islamic discourse lays its ideology on a mythical framework and how it continues its cultural maintenance over consecutive years.
Methodology- This essay uses a qualitative case-study approach and an analytical descriptive method to gain its goals. It is also a library and field research. The essay uses the theory of Mircea Eliade on the sacred and the profane entity to answer the questions already mentioned. It tries to find the symbolic aspects of the musical instruments and figurative features of dhikr majlis and sema. In his school of thought it is supposed that the binary of sacred/profane essence exists in the whole world and its components. And because this binary is more important for religious people, the essay uses it to investigate its data.
Findings-The results show that time and place in Kurdistan’s khaniqas are the symbolic representation of mythical time and place in ancient times. It can be said that Kurdistan’s Tariqat facilitates the passage from sacred to profane by breaking the time and place in different rituals. The symbolic representation of time and place is divulged in diverse forms. The reflection of the sacred form of the circle is seen in the instrument’s forms as well as in the circular structure of sema and dhikr. The mythical aspects are revealed in the symbolic playing of the instruments and the regular holding of the rituals, too

Keywords

Main Subjects

References

اکو، اومبرتو. (1399). نشانه‌شناسی. ترجمة پیروز ایزدی. تهران: ثالث.
الیاده، میرچا. (1372). رساله در تاریخ ادیان. ترجمة جلال ستاری. تهران: سروش.
_____. (1375). مقدس و نامقدس. ترجمة نصرالله زنگویی. تهران: سروش.
_____. (1378). اسطورة بازگشت جاودانه. ترجمة بهمن سرکاراتی. تهران: قطره.
بایار، ژان پیر. (1376). رمزپردازی آتش. ترجمة جلال ستاری. تهران: مرکز.
بلخاری قهی، حسن. (1395). سرگذشت هنر در تمدن اسلامی. تهران: سورة مهر.
بوکور، مونیک دو. (1376). رمزهای زنده‌جان. ترجمة جلال ستاری. تهران: مرکز.
توکلی، محمدرئوف. (1360). تاریخ تصوف در کُردستان. تهران: اشراقی.
جاوید، هوشنگ. (1379). سماع: سیری در حرکات آیینی مذهبی دراویش. مقام موسیقایی. (8). 44-55.
درویشی، محمدرضا. (1376). آیینه و آواز. تهران: حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی.
_____. (1384). دایره‌المعارف سازهای ایران (پوست‌صداها و خودصداهای نواحی). تهران: ماهور.
رحیمیان،  مهدی. (1379). زمان، در هنر مقدس: زمان در اندیشه‌های فلسفی. هنر. 46: 126-136.
ردموند، لیند. (1386). آن هنگام که دایره‌نوازان زن بودند. ترجمه کیوان پهلوان و محمد ریاحی. تهران: ماهور.
شعیری، حمیدرضا. (1388). مفهوم زمان در نظام هم‌نشینی صوری مراسم عاشورا. مجموعه مقالات چهارمین هم‌اندیشی نشانه‌شناسی هنر به انضمام مقالات هم‌اندیشی سینما. 135-153.
علمی، قربان. (1393). الیاده و هستی‌شناسی مقدس. پژوهش‌های هستی‌شناختی. 3 (5). 1-21.
فاطمی، ساسان. (1378). موسیقی قدسی در گواتی و سماع. هنر، (40)، 176-195.
قره‌سو، مریم، ذاکرجعفری، نرگس. (1399). کارکردهای چندگانة کرنا در آیین‌های مذهبی و سوگواری منطقة شرق گیلان. نشریة هنرهای نمایشی و موسیقی. د 25، ش 2: صص56-45.
کاسیرر، ارنست. (1378). فلسفة صورت‌های سمبلیک. ترجمة یدالله موقن. تهران: هرمس.
گنون، رنه. (1398). سمبول‌های بنیادین: زبان جهان‌شمول علم مقدس. ترجمة دل‌آرا قهرمانی. تهران: حکمت.
گوشبر، حمیدرضا. (1392). بررسی کارکردهای رقص سماع در طریقت قادریه. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد هنر اسلامی-نگارگری، اصفهان: دانشگاه هنر اصفهان.
ماملی، سالار. (1396). کاربردها و کارکردهای دف در خانقاه‌های کُردستان موکریان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد اتنوموزیکولوژی، تهران: دانشگاه هنر.
محمدی، بهروز. (1379). دف. کرمانشاه: ماهیدشت.
مدنی، امیرحسین. (1397). بررسی نمادها و کارکردهای کهن‌الگوی «دایره» با تأکید بر تفکّر اسطوره‌ای و عرفانی. فصل‌نامة ادبیات عرفانی و اسطوره‌شناختی، 14 (53)، 281-320.
مصطفایی، عزیز، منصوری‌مقدم، منصور. (1399). مردم‌شناسی طریقت قادریه در منطقة هورامان کُردستان. نامة انسان‌شناسی،17 (31)، 273-301.
موسوی‌نیا، زهره. (1388). دایره نماد دینی در تمدن‌های بین‌النهرین، ایران، آیین بودایی هند و چین. هنر.  131. 108-113.
نصراله‌پور، علی‌اصغر. (1378). سازهای کُرد. کرمانشاه: سپهر.
نقیب‌سردشت، بهزاد. (1385). نگرشی بر سازشناسی موسیقی کُردی. تهران: توکلی.
Bayard, Jean-Pierre. (1997). La Symbolique Du Feu. Translated by Jalal Sattari. Tehran: Markaz. (in Persian)
 
Iranian Journal of Anthropological Research
Volume 14, Issue 1
Indexing Databases
June 2024
Pages 179-193

Files

Share

How to cite

Statistics