هدف از این مقاله توصیف و تحلیل وضعیت سکونتگاه‌های غیررسمی شهری ایران از طریق ارای? نتایج ارزیابی اجتماعی انجام گرفته در شهرهای بندرعباس، کرمانشاه و زاهدان است. در هر یک از شهرهای هدف، از میان سکونتگاه‌های غیررسمی، سه تا پنج محله بر اساس معیارهای قومیت/ زبان، سطح عرض خدمات عمومی، میزان رسمیت و نظم فضایی، فعالیت‌های اصلی اقتصادی، قدمت محله و شاخص‌های اجتماعی- اقتصادی موجود انتخاب شده‌اند. جهت ارزیابی، با چهل نفر مطلع کلیدی مصاحبه و در هر محله چهار بحث گروهی متمرکز (با زنان، با مردان، با جمعی مختلط، و با جوانان) برگزار شده است. به علاوه، در هر شهر زیرساخت‌های اجتماعی از طریق مشاهده و ثبت وضعیت ارزیابی شده‌اند. مهم‌تر از آن، در کنار پژوهش‌های کیفی، پیمایشی کمّی با استفاده از پرسش‌نام? چندمنظوره و جامع (با بیش از 250 سوال) و نمونه‌گیری تصادفی به تعداد 1200 خانوار در (سکونتگاه‌های گزید?) هر شهر صورت گرفته است. یافته‌های پژوهش ...
)
