روایتهای معلمان درباره زندگی روزانه و حرفهایشان در مدرسه، به فهم و ادراکی عمیق از ”چیستی تدریس و معلمی“ منجر میشود. روایتها مهمترین و اساسیترین ابزار معناساز فرهنگی هستند و امکان دستیابی به اندیشهها، دانش و تجربههای معلمان را فراهم میکنند. در پژوهش حاضر با روش خودمردمنگاری، پژوهشگر اول؛ تجربههای زیسته در دوران تحصیل و هویت حرفهای خود به عنوان معلم را بررسی کرده است. نتیجههای تحقیق حاکی از تأثیر عمیق تجربهها بر شکلگیری هویت معلم است که از آن جمله میتوان به خودآگاهی، چرخش از رویکرد معلم محوری به رویکرد کودک محوری در تدریس، پاسخگویی به نیازهای دانشآموزان، تأمل در عمل، پیوند بین نظر و عمل و جستجوی معنا اشاره کرد.