عشایر ایران به دلایل مختلفی دارای اهمیت هستند، اول از این نظر که سهم بزرگی از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند و اساس معیشت آنان مبتنی بر دامداری سنتی است، دوم کوچگری و جابه‌جا شدن بین آنها میان ییلاق و قشلاق که به منظور تعلیف دام در مراتع طبیعی و بهره‌جویی از تنوع آب و هوایی صورت می‌گیرد و سوم وابستگی آنها به ساختار سیاسی ـ اجتماعی مبتنی بر سلسله مراتب ایلی که از شاخص‌های مهم شناخت اجتماع عشایری است. پژوهش بر روی ایلات، عشایر و اقوام ایرانی آداب و رسوم، فرهنگ و ساخت اجتماعی جامعه ایلی را نمایان می‌سازد و با پرداختن به سازمان اجتماعی و شیوه اقتصادی می‌توان به برنامه‌ریزی برای یافتن راهکارهای اجتماعی ـ اقتصادی عشایر کمک کرد. در دهه‌های اخیر در نتیجه تحولات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور، جامع عشایر تغییرات اساسی کرده است، متلاشی شدن نظام قبیله‌ای، فراموشی سنت‌های فرهنگی، جایگزینی فرهنگ مردمان یکجانشین، تغییر در نوع معیشت و سکونت یا مهاجرت شهری، مواردی است که فرهنگ عشایر کوچرو را تحت شعاع قرار داده است. هدف این بررسی توصیف وضعیت اجتماعی ـ فرهنگی طایفه مستقل عرب کُتی یکی از بزرگ‌ترین طوایف عرب کوچرو در نزدیکی تهران است که به عنوان بخشی از تغییرات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به وجود‌‌آمده در آن به دلیل هم‌جواری با شهر ورامین و کلانشهر تهران بوده است.
هاشمی, سید علی‌رضا. (1392). طایفه مستقل عرب کُتی؛ بزرگ‌ترین گروه عشایری عرب کوچرو در منطقه ورامین تهران. پژوهشهای انسانشناسی ایران, 3(1), 89-69. doi: 10.22059/ijar.2013.50674
MLA
سید علی‌رضا هاشمی. "طایفه مستقل عرب کُتی؛ بزرگ‌ترین گروه عشایری عرب کوچرو در منطقه ورامین تهران", پژوهشهای انسانشناسی ایران, 3, 1, 1392, 89-69. doi: 10.22059/ijar.2013.50674
HARVARD
هاشمی, سید علی‌رضا. (1392). 'طایفه مستقل عرب کُتی؛ بزرگ‌ترین گروه عشایری عرب کوچرو در منطقه ورامین تهران', پژوهشهای انسانشناسی ایران, 3(1), pp. 89-69. doi: 10.22059/ijar.2013.50674
VANCOUVER
هاشمی, سید علی‌رضا. طایفه مستقل عرب کُتی؛ بزرگ‌ترین گروه عشایری عرب کوچرو در منطقه ورامین تهران. پژوهشهای انسانشناسی ایران, 1392; 3(1): 89-69. doi: 10.22059/ijar.2013.50674
)